به گزارش اخبار روز: مادران صلح ايران طی بيانيه ای نوشته اند: ما جمعی از مادران اين سرزمين، با توجّه به وضعيت مخاطره‌آميز و پر تنشی که کشورمان و منطقه در‌آن بسر می‌برد و با توجّه به بيکاری، تورّم و گرانی ناشی از سياست‌های ناکارآمدی که آسيب‌های اجتماعی در پی دارد، بر آن شديم تا با مرور تجربه مشترکمان، همگان را به چاره‌انديشی فراخوانيم متأسّفانه بارديگر مسئله تحريم و سياست نه‌جنگ و نه‌صلح گريبان ملّت ايران را گرفته است و انرژی و اندوخته آنان را به تاراج می‌برد. همان تحريم‌هايی که پيش و پس از جنگ ٨ ساله شاهد خسارت های مادی و معنوی آن بوديم و تأثير آن را در عقب ماندن از غافله توسعه و پيشرفت ديديم ما بر اين باوريم که خطرها و خسارت‌های تحريم اقتصادی در دراز مدّت کمتر از حمله نظامی نيست. تحريم‌ها موجب برباد رفتن سرمايه اين ملّت در باج دادن به کشورهای دلاّل و دستيابی پرهزينه‌تر به کالاهای اساسی همچون دارو، شيرخشک، موادّ بهداشتی، کشاورزی، صنعتی و عمرانی می‌شود. تحريم‌ها آرام آرام زندگی مردم را فلج می‌کند فرار مغزها و سرمايه‌ها، ورشکستگی کارخانه‌ها، بيکاری، کاهش توليد، گرانی و فقر و در پی‌آن اعتياد و فساد، از عوارض اين تحريم‌ها می‌تواند باشد. فقر و فساد بستر ساز و گسترش‌دهنده خشونت و درگيری درونی ميان خود مردم می‌گردد. ترس و نگرانی از آينده مانع از اعتماد مردم به يکديگر می‌شود و ما را از تمرکز و همکاری برای تحقّق آرمان‌ها و خواسته‌های مشترک و مهمّی که به‌خاطر آن‌ها انقلاب کرده‌ايم همچون عدالت‌خواهی، آزادی، استقلال و ترقّی و…. باز می‌دارد تحريم‌ها خواسته‌های ملّی را فردی می‌کند. در آشفته‌بازار تحريم، هرکس سعی دارد کلاه خود را دودستی چسبيده، بی‌اعتنا به ديگری، درگير حلّ بحران‌های معيشتی و عاطفی روزمرّه خويش باشد. در حالی‌که در بحران‌های فراگير، مردم بيش از پيش به اتّحاد و خرد جمعی نياز دارند ما امروز بيش از هر زمان ديگر نيازمند همبستگی و همکاری و حضور اجتماعی هستيم. بيائيم از دم‌غنيمت‌شمردن، بی اعتنايی به منافع ملّی، کنارکشيدن از مسائل اجتماعی و تماشاچی ناکار‌آمد بودن دوری کنيم. از مسئولان بخواهيم در تصميم‌گيری‌های سرنوشت‌ساز به مردم اعتماد کرده، آن‌ها را مشارکت دهند. از مسئولان بخواهيم که اطّلاعات و اخبار را به‌طور شفّاف در اختيار مردم بگذارند تا آن‌ها بتوانند با دلسوزی بیشتر منافع ملّی را پاس بدارند. ما باور داريم که بی‌خبری و جهل هرگز نمی‌تواند ضامن امنيت و ثبات کشور باشد چاره‌ای بينديشيم، فردا شايد فرصتی نباشد
همراه شو عزيز
تنها نمان به درد
کاين درد مشترک
هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود
