مجله اسکوایر مصاحبه ای تکان دهنده و طولانی تحت عنوان "تاریخچه محرمانه جنگ قریب الوقوع با ایران که کاخ سفید نمی خواهد شما چیزی از آن بدانید" را با "فلینت لورت" و"هیلاری من" دو مدیر برجسته پیشین شورای امنیت ملی آمریکا در امور خاورمیانه در کابینه جورج بوش انجام داده است
در این مصاحبه لورت و "من" نه تنها بر خطر حمله به ایران تاکید ورزیده اند بلکه افشاء می کنند که کابینه بوش هرگز قصد انجام مذاکرات جدی را با ایران نداشته و حرکات مزبور تماما جنبه نمایشی داشته است. با توجه به اینکه آقای لورت و خانم "من" هر دو عناصری محافظه کار به شمار می روند سخنانشان از اهمیت و اعتبار بیشتری برخوردار می شود بخصوص که از قلب سیستم برنامه ریزی در کاخ سفید سخن می گویند
اسکوایر می نویسد: "زمانی که آنها کاخ سفید را ترک کردند احساس می کردند که کابینه بوش درست در جهت ایجاد جنگ و درگیری با ایران حرکت می کند، این برنامه ای بوده که سالها بر روی آن کار شده است. گام هائی که در این جهت برداشته شده "بسیار" و "لاینقطع" بوده است. اینک شرایط روز به روز بدتر می شود. ما به خط برخورد نزدیک می شویم
لورت به مجله اسکوایر می گوید: "تندروها بطور دائم فشار را بر وزارت خارجه افزایش می دهند. چیزی که آنها می گویند این است که اینک بیش از یکسال است که شما صحبت از مذاکره با ایران می کنید اما نتیجه چه بوده است؟ سانتریفوژهای جدید ساخته شده با بمب های کنار جاده سربازان ما را می کشند و وضعیت حقوق بشر هم بر اثر سیاست های سرکوبگرانه به مراتب بدتر شده است. این استراتژی بکار بردن دیپلماسی شما تا بحال چه غلطی کرده است
لورت و "من"اظهار می کنند ادامه این وضعیت باعث می گردد که در نیمه اول ٢٠٠٨ بوش دستور حمله به ایران را صادر کند
این دو اضافه می کنند، مصیبتی که ما در عراق گرفتار آن شده ایم در برابر آنچه که در اثر حمله به ایران به وجود خواهد آمد چیز قابل ملاحظه ای نخواهد بود. خانم "من" مشاور سابق ارشد شورای امنیت ملی کابینه بوش می گوید جنگ با ایران، جنگ با دنیای اسلام خواهد بود. خانم "من" کسی بوده که مامور گفتگو های محرمانه با مسئولان ایران پس از وقایع ١١ سپتامبر بوده است. ایشان نخستین کسی است که طی این مصاحبه عنوان می کند که این مذاکرات با دولت ایران بطور منظم از سال ٢٠٠١ تا ٢٠٠٣ در جریان بوده است. زمانی که امید می رفت ایران تحت رهبری خاتمی به توافق هائی با آمریکا دست یابد
نخستین ملاقات در سال ٢٠٠١ و در ژنو صورت گرفت و هدف از آن درخواست از ایران برای همکاری در خصوص حمله به افغانستان بود ایران در این مذاکرات می پذیرد که هر نوع کمک در جهت رساندن غذا و لجستیک از طریق خاک خود را برای ارتش آمریکا فراهم آورد. به علاوه ایران تعهد می کند که به عناصری مانند گلبدین حکمتیار اجازه فعالیت و وارد شدن در ماجرا را ندهد. (توجه کنید که چندی قبل در نواری که از سوی حکمتیار در اختیار العربیه گذاشته شد وی عینا همین مطلب را متذکر شد که در صورتی که ایران با آمریکا همکاری نمی کرد حمله به افغانستان و عراق ممکن نبود
اسکوایر می نویسد در همان وقت، استیفن هدلیمشاور امنیت ملی فعلی جورج بوش در یادداشتی که بعدا بنام "قانون هدلی" معروف شد نوشت اگر ایران کمکی به ما پیشنهاد کند البته آن را می پذیریم بدون آنکه قول یا تعهدی برای پاسخ به آن را بدهیم. هنوز چندی از کمک های در خور توجه ایران به آمریکا نگذشته بود که جورج بوش در سخنرانی سال ٢٠٠٢ خود، ایران را به همراه کره شمالی و عراق در لیست محور شرارت قرار داد. مقاله مذکور اضافه می کند که بعد از شروع جنگ عراق، ایران از طریق سفیر سوئیس در تهران به آمریکا پیشنهاد کرد که راه حل جامعی برای کلیه اختلافات فی مابین پیدا کنند
خانم "من"به مطلب مهم و در خور تاملی اشاره می کند از این قرار که یادداشتی که ایشان طی آن پیشنهاد تهیه یک پاسخ "سریع" و "مثبت" به ایران را کرده بودند بلوکه می شود. کالین پاول در ملاقاتی به او می گوید من یادداشت تو را تحسین می کنم اما نتوانستم آنرا به کاخ سفید بفروشم (کاخ سفید را قانع کنم). چندی قبل خانم رایس که در آن زمان سمت مشاور امنیت ملی را بر عهده داشت از وجود یادداشت مزبور اظهار بی اطلاعی کرد
کارشکنی هائی که بطور مرتب در امر مذاکره با ایران توسط عناصر تندرو در داخل کاخ سفید صورت گرفته خود بیانگر این امر است که جناح مزبور تنها هدف براه انداختن جنگ را تعقیب می کند
آنچه که در شرایط فعلی وضع را به مراتب پیچیده تر کرده این است که حاکمیت افرادی بشدت ایدئولوژیک و به رهبری محمود احمدی نژاد و نیز فرماندهان رده بالای نظامی که با وی رابطه نزدیکی دارند، امید به یافتن راه حل را به شدت کاهش داده است. وضعیت مانند آن است که شما شاهد حرکت دو ماشین هستید که در جهت مخالف در حال حرکتند و به آهستگی بسمت برخورد پیش می روند
توضیح: لازم به ذکر است که نخستین مقاله این دو نفر در سال گذشته منتشر گردید، و بسیاری از قسمت های آن در نیویورک تایمز سیاه شده بود
در این مصاحبه لورت و "من" نه تنها بر خطر حمله به ایران تاکید ورزیده اند بلکه افشاء می کنند که کابینه بوش هرگز قصد انجام مذاکرات جدی را با ایران نداشته و حرکات مزبور تماما جنبه نمایشی داشته است. با توجه به اینکه آقای لورت و خانم "من" هر دو عناصری محافظه کار به شمار می روند سخنانشان از اهمیت و اعتبار بیشتری برخوردار می شود بخصوص که از قلب سیستم برنامه ریزی در کاخ سفید سخن می گویند
اسکوایر می نویسد: "زمانی که آنها کاخ سفید را ترک کردند احساس می کردند که کابینه بوش درست در جهت ایجاد جنگ و درگیری با ایران حرکت می کند، این برنامه ای بوده که سالها بر روی آن کار شده است. گام هائی که در این جهت برداشته شده "بسیار" و "لاینقطع" بوده است. اینک شرایط روز به روز بدتر می شود. ما به خط برخورد نزدیک می شویم
لورت به مجله اسکوایر می گوید: "تندروها بطور دائم فشار را بر وزارت خارجه افزایش می دهند. چیزی که آنها می گویند این است که اینک بیش از یکسال است که شما صحبت از مذاکره با ایران می کنید اما نتیجه چه بوده است؟ سانتریفوژهای جدید ساخته شده با بمب های کنار جاده سربازان ما را می کشند و وضعیت حقوق بشر هم بر اثر سیاست های سرکوبگرانه به مراتب بدتر شده است. این استراتژی بکار بردن دیپلماسی شما تا بحال چه غلطی کرده است
لورت و "من"اظهار می کنند ادامه این وضعیت باعث می گردد که در نیمه اول ٢٠٠٨ بوش دستور حمله به ایران را صادر کند
این دو اضافه می کنند، مصیبتی که ما در عراق گرفتار آن شده ایم در برابر آنچه که در اثر حمله به ایران به وجود خواهد آمد چیز قابل ملاحظه ای نخواهد بود. خانم "من" مشاور سابق ارشد شورای امنیت ملی کابینه بوش می گوید جنگ با ایران، جنگ با دنیای اسلام خواهد بود. خانم "من" کسی بوده که مامور گفتگو های محرمانه با مسئولان ایران پس از وقایع ١١ سپتامبر بوده است. ایشان نخستین کسی است که طی این مصاحبه عنوان می کند که این مذاکرات با دولت ایران بطور منظم از سال ٢٠٠١ تا ٢٠٠٣ در جریان بوده است. زمانی که امید می رفت ایران تحت رهبری خاتمی به توافق هائی با آمریکا دست یابد
نخستین ملاقات در سال ٢٠٠١ و در ژنو صورت گرفت و هدف از آن درخواست از ایران برای همکاری در خصوص حمله به افغانستان بود ایران در این مذاکرات می پذیرد که هر نوع کمک در جهت رساندن غذا و لجستیک از طریق خاک خود را برای ارتش آمریکا فراهم آورد. به علاوه ایران تعهد می کند که به عناصری مانند گلبدین حکمتیار اجازه فعالیت و وارد شدن در ماجرا را ندهد. (توجه کنید که چندی قبل در نواری که از سوی حکمتیار در اختیار العربیه گذاشته شد وی عینا همین مطلب را متذکر شد که در صورتی که ایران با آمریکا همکاری نمی کرد حمله به افغانستان و عراق ممکن نبود
اسکوایر می نویسد در همان وقت، استیفن هدلیمشاور امنیت ملی فعلی جورج بوش در یادداشتی که بعدا بنام "قانون هدلی" معروف شد نوشت اگر ایران کمکی به ما پیشنهاد کند البته آن را می پذیریم بدون آنکه قول یا تعهدی برای پاسخ به آن را بدهیم. هنوز چندی از کمک های در خور توجه ایران به آمریکا نگذشته بود که جورج بوش در سخنرانی سال ٢٠٠٢ خود، ایران را به همراه کره شمالی و عراق در لیست محور شرارت قرار داد. مقاله مذکور اضافه می کند که بعد از شروع جنگ عراق، ایران از طریق سفیر سوئیس در تهران به آمریکا پیشنهاد کرد که راه حل جامعی برای کلیه اختلافات فی مابین پیدا کنند
خانم "من"به مطلب مهم و در خور تاملی اشاره می کند از این قرار که یادداشتی که ایشان طی آن پیشنهاد تهیه یک پاسخ "سریع" و "مثبت" به ایران را کرده بودند بلوکه می شود. کالین پاول در ملاقاتی به او می گوید من یادداشت تو را تحسین می کنم اما نتوانستم آنرا به کاخ سفید بفروشم (کاخ سفید را قانع کنم). چندی قبل خانم رایس که در آن زمان سمت مشاور امنیت ملی را بر عهده داشت از وجود یادداشت مزبور اظهار بی اطلاعی کرد
کارشکنی هائی که بطور مرتب در امر مذاکره با ایران توسط عناصر تندرو در داخل کاخ سفید صورت گرفته خود بیانگر این امر است که جناح مزبور تنها هدف براه انداختن جنگ را تعقیب می کند
آنچه که در شرایط فعلی وضع را به مراتب پیچیده تر کرده این است که حاکمیت افرادی بشدت ایدئولوژیک و به رهبری محمود احمدی نژاد و نیز فرماندهان رده بالای نظامی که با وی رابطه نزدیکی دارند، امید به یافتن راه حل را به شدت کاهش داده است. وضعیت مانند آن است که شما شاهد حرکت دو ماشین هستید که در جهت مخالف در حال حرکتند و به آهستگی بسمت برخورد پیش می روند
توضیح: لازم به ذکر است که نخستین مقاله این دو نفر در سال گذشته منتشر گردید، و بسیاری از قسمت های آن در نیویورک تایمز سیاه شده بود
